غروب ِ کوچه پر شد از شکوفه ی خیالها
سیاهی دل زمین ، کنار سرخی هوا
کلاغهای مضطرب به سوی خانه می روند
دوباره آسمان دل شده پر از سر و صدا
در این حوالی غریب صدای آشنا کجاست ؟
صدای بازتاب دل ، شنیدن ترانه ها
آهای ! آسمان بی ستاره من کجا روم ؟
به کودکی به ابتدا به پیشتر به ناکجا !
کلام عاشقانه ام درون سینه ماند و حیف
نشد که دوستی کنم کلام عاشقانه را
نشانه های عشق را چرا زمین فرو کشید
نمی رسم به انتها بدون واژه ی خدا
خدای مهربان من تمام خط جاده ها
چراغ راه ما نشد برای دیدنت چرا ؟
تمام گریه های ما بدون خنده مانده اند
تمام نامه های ما بدون نام آشنا
خدای آسمانیم زمین دل پر از تو باد
برای جشن عاشقی نه از برای ادعا
سحر شده رفیق دل برو به خانه ات بخواب
کنار کوچه ای دگر قرار انتظار ما
ستاره ها ستاره ها خدا نگاه دارتان
که عاشقان نشسته اند طلوع عاشقانه را
درون دل نوشته ام برای او شکایتی
بدون وزن و قافیه بدون صامت و هجا
29/2/1387
سلام.گوش کن صدای آشنا میاد فقط باید شنید.متاسفانه تو این دوره زمونه به جای صدا ها قیافه ها حرف میزنند.هر کسی بیشتر به سر و صورتش ور بره بهتره.موفق و شاد باشی به ما هم سر بزن منتظر نظراتت هستم.
سلام . ممنون که به ما سر زدی. دوباره اومدیم.منظور این بود که الان تو این دوره اگه درست خوب باشه یا اگه خوب باشی مهم نیست و کسی صدایت نمیکند ولی اگر کمی به سر و صورتت جلا بدی اصلا ذاتت و درونت مهم نیست آنچنان طرفداری ژیدا می کنی که خودت هم باورت نمیشود. البته هستند افرادی هر چند اندک ولی مهربان و تو رت برایی تو بودن دوست دارند. پس بیشتر گوش کن هست کسی که صدایت زند.
موفق و شاد باشی . به ما هم سر بزن منتظر نظراتت هستیم.