اینجا برای ابر فقط آب مانده است

بغضش کنار چشم خدا خواب مانده است

گرما بدون شعله در این سینه می لمد

زور جرقه در ته تالاب مانده است

میراث موجهای بلندی که عشق داشت

گویا درون سینه ی گرداب مانده است

هر جا که می رسی سر دیوانگان پر است

از قصه ای که عشق در آن خواب مانده است

هر زخمه ای که عاشق بی نغمه می زند

دردش فقط به سینه ی مضراب مانده است

شرم آور است فاصله ی ابر و آسمان

گویا  زمین میان دو بی تاب مانده است

بازا رسم کوه و بیابان کساد و سرد

دستان عشق در گل مرداب مانده است

ای کاش جای کوچه به بن بست می رسید

عشق پیامکی که هوس تاب مانده است

١٣٨٨/١/٢٨