فکر من نباش برو

به جان عشق بیا فکر من نباش برو
پُرند در همه جا فکر من نباش برو

تو را به جان خودت پشت سر نگاه نکن
فقط بدون صدا ... فکر من نباش برو

همین که زمزمه ی گریه ام به گوش رسید
بدون چون و چرا ..فکر من نباش برو

تورا همیشه به نزدیک خویش می خواندم
ببُر تو فاصله را فکر من نباش برو

تو را که بزم گل و شمع و مرگ پروانه است
برو به سمت کجا؟! فکر من نباش برو

من ایستاده ام اینجا که کوه سنگ شوم
تمام راه بیا فکر من نباش برو

هوای بوسه مرا می کشد نمان اینجا
برو به سمت فضا فکر من نباش برو

پُر است دیو و دد اینجا چقدر می ترسم
تو هم بترس خدا.. فکر من نباش برو
1391/9/9

همه ی زندگی من

همه ی زندگی من

                           مثل خوابه پر کابوس و یه رویا

همه ی ثانیه ها ؛ قرن

                                هم تنهایی یه دنیا

همه ی زندگی من رو پر شاپرکا بود

                             به امید کیو دیدن رو نخ بادبادکا بود

تویه تاریکی شب ها خواب فردا رو ندیدم

هر چی دیدم شد توهم

                                    من مقصر ؟ نه !

                                                             خدا بود

من تمام زندگیمو ساده بودم

                                      مث ابرا

                                                 مث بارون

                                                                مث کوچه

                                                                                می نشستم تک و تنها

فک می کردم که تفاوت بین بچه ها یه خوابه

وقتی با هم نمی خندیم حال بابا ها  خرابه ...

فکر می کردم کوچه داریم

                                      کلی هم محلی داریم

                                                                    شبا تنها نمی ترسیم

                                                                                                همو تنها نمی زاریم

من تمام زندگیمو ساده دادم به کسایی ...

 که نفهمیدم چه جوری یاد گرفتن بی وفایی

کاشکی از خواب پا شم الان

                                       ببینم باز پر شورم

                                                                بشنوم صدای پاتو

                                                                                           خسته ام بس که صبورم

همه ی زندگی من پر شک و پر تشویش

                                                     که یه شب اینو بفهمم

                                                                                    باختی بازیو اینم کیش ...

                                                                                                                       90/2/27