مرا امید وصالت قمار تنهاییست

صدا سریر غرور است و غم ــ بهانه ی عشق

لبان مجاور بودن ــ  دلم ترانه ی عشق

سکوت ترجمه ی بیستون تنهایی

شکاف کوه گزیدن شبیه لانه ی عشق

اگر شکار تو گشتم مرا مکش ای عشق

که سینه ی من غمگینت آشیانه ی عشق

دریغ اگر نکنی لب ، من آه جوی توام

که سوز سینه ی عاشق بود نشانه ی عشق

گذر به خانه ی اندوه من نمی آری

که تاب زلف سیاهت زنم به شانه ی عشق

مرا امید وصالت قمار تنهاییست

که دام رفته بجویم به طعم دانه ی عشق

مراد من که به تنها شدن نشانه شدم

همیشه وصل تو باشد غم شبانه ی عشق

19/1/1387