یک عمر ِ عاشقانه تو را یار خوانده ایم
حافظ شدیم و قصه ی دلدار خوانده ایم
در کنج ِ غربت ِ یک عمر ِ بی هدف
در هر نفس به یاد تو انگار خوانده ایم
با اینکه هیچ دلخوشی در جهان نبود
ما عاشقان به یاد تو بسیار خوانده ایم
گاهی درون سفره ی تنهایی خدا
یک جان سیر اشک و غم و دار خوانده ایم
ای عشق ناشناس که گهگاه خسته ای
با چشمهای خسته تو را یار خوانده ایم
5/10/1387
من در میان حسرت باران شکفته ام
یک اشک در میان چو خدامان شکفته ام
آری غلنج غربت من تیر می کشد
در سوت و کور خانه ی شیطان شکفته ام
گرمای استوایی یک نا نوشته را
در زمهریر برزخی جان شکفته ام
انگار کوچه ها به تو گاهی نمی رسند
در شهر منتهی به بیابان شکفته ام
شب سایه زد و نور خیابان سیاه شد
در راه گم شدن سر میدان شکفته ام
چشمان پولکی تو گویا مرا شناخت
من در سراب چشم تو پنهان شکفته ام
25/9/1387