کسر خواب

کسر خوابی دارم که تب از چشم تو می دزدد و باز  

پشت تشویش هزاران شب زرد  

آسمانی تر آبی هزاران تردید  

بی تفاوت به خودش می خندد  

کسر خوابی دارم که شبانگاه به امید تو می سوزد و باز  

سوی لشکر کشی چشم تو  

با جنگاوری خستگی اش می جنگد  

نیزه در نیزه تمام شب او خونین است  

و دوباره مجروح  

صبح می آید او  

پی تسلیم خودش می گردد  

 کسر خوابی دارم ...  

ضرب باید بکنم در غم خویش  

تا مساوی گردد  

و معادل باشد  

 با تمام هیجانهای غریب  

کسر خواب شاید  

هذیانی  

یا دردی  

تا بیایی کارم  

گفتن و شستن اشک است  

و پایان :  

یک قطره ی اشک  

۱۴/۷/۱۳۸۷

دلم از طرح نفسهای تو عاشق شده بود  

رفتی از دورترین فاصله پیغام رسید  

و گلو می لرزید  

من نفسهایم را پشت صندوقچه ی تنهایی  

به هوای تو گزارش کردم  

و چه تنگ است دلی که تو را سیر ندید