به چیز های کوچک خود ا گرفتار کردن ؛ از کارهای بزرگ باز ماندن است .

"کنفسیوس"

تنها ماندم

یک عمر بدنبال تو گشتم شب و روز

پژمرده ی گشتنت نگشتم شب وروز

هم آه شدم هم آفتاب دیجور

نه شاد نشسته ام ، نه بی غم شب و روز

در سایه ی هر نگاه پیوند لبی است

یک لحظه صدای من نشد کم شب و روز

هر خانه که دربانی و سربانی داشت

پرسش کردم ولی نجستم شب  و روز

تا بود ، شدم در پی هر قافیه تنگ

از تنگی هر قافیه ، تنگم شب و روز

پُر  می شوم از غم تو هر شب تا روز

آسوده نمی شود گذارم شب و روز

پابند دل تو گشته  اشک دل من

تنها ماندم ، بدون همدم  شب وروز

29/1/1387