این خانه که آذین شده از سبزه ی دلهاست
هر ذره ی او از قدم عشق مصفّاست
در سایه ی سَروَش طلب عشق مفید است
تا غم نخوری فرصت دیدار مهیاست
ای باغچه ی عشق چه زیبا تو شکفتی
بر سینه ی ما گو همه سری که نهفتی
از روز ازل بند دلم پاره ی عشق است
با عشق توان زیست نگویی که نگفتی