این خانه که آذین شده از سبزه ی دلهاست

هر ذره ی او از قدم عشق مصفّاست

در سایه ی سَروَش طلب عشق مفید است

تا غم نخوری فرصت دیدار مهیاست  

ای باغچه ی عشق چه زیبا تو شکفتی

بر سینه ی ما گو همه سری که نهفتی

از روز ازل بند دلم پاره ی عشق است

با عشق توان زیست نگویی که نگفتی