بهانه ای که مجذوبم کرد
در غروب نگاهی که مدّ اشکهایش
آسمان چشمهایش را بارانی کرده بود
سکوتی دیدم ، در امتداد افق
تا بی کران ، تا بهار
تا پاییز
بهانه ای که مجذوبم کرد
سبز بود آبی تنهاییش
و گرم بو شوق تماشایش
من شکوفایی را دیدم در بستر خویش پژمرد
22/1/1387
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد